A late discovery..."credit" can also be existimatio:
existimatio
existĭmātĭo (existum-), ōnis, f. [existimo], a judging, judgment, opinion, supposition (class.; in sing. and plur. equally common).
[...]
II. Transf., objectively (cf. rumor, B.), reputation, good name, honor, character, credit: existimatio est dignitatis illaesae status, legibus ac moribus comprobatus, qui ex delicto nostro auctoritate legum aut minuitur aut consumitur, etc., Dig. 50, 13, 5: nihil eum fecisse scientem, quod esset contra aut rem aut existimationem tuam, Cic. Fam. 5, 20, 1: homo egens, sordidus, sine honore, sine existimatione, sine censu, id. Fl. 22, 52; cf.: homo fortunā egens, vitā turpis, existimatione damnatus, id. ib. 15, 35: judicia summae existimationis et paene dicam capitis, id. Rosc. Com. 6, 16; cf. id. Att. 1, 1, 4: nisi quid existimas in ea re violari existimationem tuam, id. Fam. 13, 73, 2: existimationem offendere, id. Planc. 2, 6; id. Fam. 3, 8, 7: oppugnare, id. ib. 3, 10, 8: lacerare, Suet. Caes. 75: perdere, Auct. Her. 4, 10, 14: existimationi alicujus consulere, Cic. Q. Fr. 1, 1, 5, § 15: ad debitorum tuendam existimationem, i. e. credit, Caes. B. C. 3, 1, 3.