If anyone fancies some 1001 Nights in Latin...

Pacifica

grammaticissima

  • Aedilis

Location:
Belgium
Nocte duodecentesima, Sic, inquit, beate rex, accepi: Dandanus vezirus Davalmacano regi ‘Vna earum,’ inquit, ‘processit et terram ante illum osculata ‘Eum,’ inquit, ‘O rex, qui humanitate est praeditus oportet curiositatem fugere, virtutibus autem ornari; oportet eum sacra officia praestare, magna peccata vitare, atque sic in eo labore perseverare ut perseverat ille qui, si destitit, periit. Fundamentum autem humanitatis sunt boni mores. Ideo praecipue vivit homo, ut quaerat vitam;(1) vita autem quaeritur Deum colendo. Quapropter oportet bene cum populo agas nec ab eo more discedas. Quo enim potentior quisque est, eo magis ei opus est moderatione. Hac regibus magis quam vulgo opus est. Vulgus enim ruit in res sine respectu salutis. Et oportet te ipsum et opes tuas Dei causa impendas. Scito inimicum posse argumentis vinci atque caveri, inter amicum autem atque te non esse iudicem nisi virtutem. Amicum igitur non nisi probatum assume. Si iste vir vitae proximae est, servet exteriora legis, interioraque, quam optime potest, norit; sin huius vitae est, sit ingenuus et verax, neque insipiens neque pravus. Insipiens enim dignus est quem vitent parentes sui; simulator autem non potest esse amicus, cum ‘sadiq’(2) sumptum sit a ‘sidq’.(3) Veritas autem ex intimo oritur animo; qui animus qualis est, si mendacium in linguam mittit!



(1) Vitam aeternam, credo, dicit.
(2) صديق /sˤa.diːq/ Arabice amicus dicitur.
(3) صدق /sˤidq/ veritas sive, ut ad sensum subtilius exprimendum verbo minus usitato utar, veracitas.



Looks like we're in for another rambling moral lesson... or maybe five lessons. We'll see.
 
Last edited:

Pacifica

grammaticissima

  • Aedilis

Location:
Belgium
Observantia legis observanti prodest. Itaque dilige fratrem, si talis est, neque eum deserueris, etsi tibi in eo apparuerit quod oderis; non est enim iste qualis femina, quae repudiari et recipi potest; sed pectus eius est quale vitrum, quod fractum non reficitur. Quam bene, Deo auctore, locutus est ille qui ait: Cave pectora laedas; difficile enim post discidium redeunt. Pectora, ubi discissa amicitia est, sic franguntur ut vas vitreum: non reficiuntur.’ Deinde ancilla in posteriore parte sermonis nos his verbis hortata est: ‘Sapientes dixerunt optimos amicos esse qui firmissime bona suaderent, optimos actus esse quorum eventus esset pulcherrimus. Dictum est etiam: Non oportet servum cessare quin Deo gratias agat, ob dua praecipue beneficia, sanitatem et rationem. Et haec dicta sunt: Cui anima sua cara est, cupiditas vilis est. Qui parvas calamitates pro magnis habet, magnis eum Deus afficiet. Qui cupiditatibus paret, officia neglegit. Qui calumniatorem attendit, amicum amittit. Qui bene de te existimet, fac recte existimarit. Qui nimium contendit, peccat. Qui non cavet ne faciat iniuriam, non est tutus a gladio. Iam aliqua tibi memorabo de officiis iudicum. Nihil iuvatur, O rex, iustitia iudicio nisi hoc re probata datur. Oportet autem iudicem omnes uno statu habere, ne nobilis in iniuriam excitetur, neve infirmus desperet iustitiam.
 

Pacifica

grammaticissima

  • Aedilis

Location:
Belgium
Inter Muslimos componi litem licet, nisi compositione vel illicitum permittatur vel licitum prohibeatur. Si quod actum dubitaveris, mutes sententiam, ut probitatem demonstres et ad rectum redeas; rectum enim neglegere nefas est, praestatque ad rectum redire quam in errore perseverare. Deinde exempla praeceptaque cognoscas et inter litigantes cum scientia componas spectans ad rectum, re tua alto potentique Deo commissa. Ab accusatore, inquam, argumentum exigas; quod si adduxerit, ius eius asseras; sin minus, postules a reo ut adversus illum iuret; hoc enim decretum Dei est. Testimonium Muslimorum aequalium, quod alter in alterum dederit, accipias, quia Deus iudices ea iudicare iussit quae apparerent, secreta vero ipse curat.
 
Last edited:

Pacifica

grammaticissima

  • Aedilis

Location:
Belgium
Iudex in magno dolore fameve ne iudicet. Quaerat autem, dum inter homines iudicat, placere alto Deo. Cui enim consilium honestum et conscientia quieta est, Deus ab eo hominum inimicitias arcebit. Azzurhius autem ait: 'Tria sunt propter quae iudex magistratu sit amovendus: si vel viles honorat vel laudes amat vel amoveri timet.' Omarus Abdalazizi filius interrogatus a iudice, quem amoverat, cur amovisset, ita respondit: ‘Accepi maiora te statu tuo loqui.’ Alexander traditur iudici a se creato dixisse: ‘Ego te in eo gradu posui in quo tibi vitam meam et opinionem et virtutem commisi. Istum itaque gradum anima intellectuque serva.’ Idem coquo suo ait: ‘Potestatem in corpus meum habes; hoc itaque toto animo iuva.’ Itemque scribae suo: ‘Mentem meam in manu habes; me itaque tuere in iis quae pro me scribis.’’ His dictis prima ancilla recessit secundaque prodiit.

Hic adventans aurora Sehrazadam interpellavit, eaque a sermone concesso desistens conticuit.
 

Pacifica

grammaticissima

  • Aedilis

Location:
Belgium
Nocte undecentesima Sehrazada, Sic, inquit, beate rex, Dandanum vezirum Davalmacano narrasse accepi: ‘His dictis prima ancilla recessit secundaque prodiit, quae terram ante regem patrem tuum septiens osculata ‘Lucmanus,’ inquit, ‘sic ait filio suo: ‘Tria hominum genera non nisi tribus locis noscuntur: non noscas misericordem nisi in ira, neque fortem nisi in bello, neque fratrem nisi cum egeas eius auxilio.’ Dictum est etiam: ‘Iniuriam qui fecerit, eum paenitebit quamvis laudetur; qui autem acceperit, salvus erit quamvis vituperetur.’ Deus altus ait: ‘Noli putare, qui factis suis exsultant et laudari cupiunt ob ea quae non fecerunt, poenam esse vitaturos; gravis eos poena manet.’* Et Propheta, cui sit pax et benedictio, ait: 'Iudicantur actus ex iis quae spectant; id autem quisque homo habebit ad quod tetenderit.’ Pars autem hominis, O rex, omnium mirissima est cor, quippe quod habenas rerum eius teneat. Si enim in corde cupiditas furit, homo desiderio perit; si cor dolor possedit, homo maerore interit; si in corde ira tumet, homini periculum imminet; si cor contentum est, homo non indignatur; si cor timor cepit, homo tristitia occupatur; si cor calamitate afficitur, homo maestitia frangitur. Divitias autem si homo adeptus erit, fortasse his occupatus avertetur a recordatione Domini sui. Si paupertas eum afflixerit, curis agitabitur. Si sollicitudo aggravabit, infirmabitur. Igitur nihil utique homini prodest nisi ut Dei recordetur atque ea agat quibus victus quaeratur et vitae proximae proficiatur.


*Coran. III:CLXXXVIII
 
Last edited:

Pacifica

grammaticissima

  • Aedilis

Location:
Belgium
Quidam autem vir doctus, interrogatus quis homo pessime haberet, respondit eum cuius cupiditas virtutem vicisset et qui alta nimis peteret ita ut, quo plus eius scientia cresceret, minus dignus venia fieret. Quam pulchre autem Caisus(1) haec ait: se minime egere curioso qui homines perperam aestimaret neque a Deo regeretur; divitias bonaque esse res commodatas; secreta quemque quae corde premeret tamquam vestimenta gerere; qui quampiam rem non per ostium inisset, aberrare; qui vero per ostium, recta via regi. De abstinentia autem Hisamus Basari filius sic narravit: ‘Omarus Vbaidi filius, cum eum interrogassem quae vera abstinentia esset, ‘Id,’ inquit, ‘demonstravit Apostolus Dei, cui Deus benedicat et pacem conferat, ubi dixit: Abstinens est qui sepulchri tabisque memor mansura caducis praetulit, nec crastinum diem inter suos dies computat sed in mortuis se numerat.’’ Traditum est Abudharrum dicere solitum paupertatem se malle quam divitias et aegrotationem quam bonam valetudinem. De his verbis quidam Muslimus dixisse fertur ‘Abudharri Deus misereatur; ego vero aio, qui alti Dei bona electione fidat, contentum esse ea condicione quam Deus ei elegerit.’ Et certus auctor ait: ‘Abdalla Abuaufae filius nobiscum orationem matutinam agens cum haec recitasset ‘O involute’ usque ad eum locum quo Deus altus ait ‘cum tuba sonuerit,’(2) mortuus corruit.' Thabitum Albananium tantum flesse narrant ut paene oculos perderet. Medicum ad eum adductum cum se ea condicione eum curaturum dixisset ut ille sibi oboediret, Thabito interroganti qua in re, ne fleret respondisse. Tum Thabitum dixisse ‘Quid prosint oculi mei, si non fleant?’ Quidam Muhammadum Abdallae filium rogavit ut sibi aliquid suaderet.’

Hic adventans aurora Sehrazadam interpellavit, eaque a sermone concesso desistens conticuit.


(1) Poeta.
(2) Coran. LXXIIII:I-VIII.
 

Pacifica

grammaticissima

  • Aedilis

Location:
Belgium
Nocte centesima Sehrazada, Sic, inquit, beate rex, accepi: Dandanus vezirus Davalmacano narravit secundam ancillam Omaro Annumano Davalmacani patri ita dixisse: ‘Quidam Muhammadum Abdallae filium rogavit ut sibi aliquid suaderet. Ille ‘Suadeo,’ inquit, ‘ut in hoc mundo sis dominus abstinens, in proximo autem famulus avidus.’ Rursus alter ‘Quonam modo?’ inquit. Et ille ‘Qui in hoc mundo abstinet et hunc mundum et proximum possidet.’ Ghauthus autem Abdallae filius ita narravit: 'Duo fratres fuerunt in filiis Israel, quorum alter alteri ‘Quid,’ inquit, ‘fecisti pessimum?’ Ille ‘Cum nidum,’ inquit, ‘pullorum invenissem, unum e pullis sumpsi et in nidum reieci sed inter alios pullos quam ex quibus eum sumpseram. Hoc ego pessimum feci. Tu autem quid fecisti pessimum?’ Alter ‘Hoc ego,’ inquit, ‘pessimum facio quod, cum ad orationem eo, timeo ne id propter praemium tantum faciam.’ Hos sic loquentes cum audisset pater, ‘O Deus,’ inquit, ‘si vere dixerunt, assume eos.’ Et aliquis prudens ait eos inter optimos filios esse.'
 

Pacifica

grammaticissima

  • Aedilis

Location:
Belgium
Saidus Gubairi filius ait: ‘Cum a filio Vbaidi petissem ut aliquid mihi suaderet, ‘Haec duo,’ inquit, ‘cave: ne quicquam Deo socies* neve cui e Dei creaturis noceas. Qualis vis esto curasque pelle, namque Deus benignus est, nec quicquam mali est nisi illa duo, ad quae ne accesseris umquam.’’ Et pulcherrime ait quidam: ‘Si tibi copiam religionis non habenti occurrerit post mortem aliquis ampla copia instructus, paenitebit te non esse similem eius neque te apparasse sicut ille se appararit.’’

'Tum,' inquit Dandanus vezirus, 'tertia ancilla altera recedente prodiit et ‘Religio,’ inquit, ‘materia amplissima est, sed aliqua memorabo quae pios veteres in eo genere dixisse aut fecisse accepi. Quidam doctus ait: ‘Mortem gaudens accipiam, sed incertum habeo simne inventurus in ea requiem. Id unum scio, mortem inter hominem et actus intercedere. Quapropter spero me bonos actus multiplicaturum malosque omissurum.’ Ataa autem Assalamius praecipiendi fine facto cum tremere ac vehementer flere coepisset, interrogatus quid esset, ‘Rem grandem,’ inquit, ‘aggressurus sum, id est ut coram alto Deo agam quae praecepi.’ Item Ali Zainus Alabidinus filius Husaini tremere solebat cum ad orationem ibat; qua de re interrogatus ‘Scitisne,’ inquit, ‘ad quem eam quemque sim allocuturus?’ Traditum est Sufiano Aththaurio vicinum fuisse virum caecum, qui mense Ramadan prodiret et cum populo oraret sed sileret et moraretur; de quo viro dixisse Sufianum: ‘Hic, cum Dies Resurrectionis venerit, in populum Corani referetur, qui homines ingenti dignitate a ceteris distinguentur.’


*De summo illo peccato agitur quod شرك /ʃirk/ vocant, id est, ut ita dicam, sociationem, ubi quis uni Deo socium sociosve divinitatis et cultus assignat, ut faciunt polytheistae vel etiam, Muslimorum sententia, Christiani.
 
Last edited:

Pacifica

grammaticissima

  • Aedilis

Location:
Belgium
Ait etiam Sufianus: ‘Anima si sicut oportet in pectore sederet, commoveretur gaudio desiderioque Paradisi, Ignis autem dolore atque timore.’ Haec etiam idem dixisse fertur: ‘Peccatum est vultum iniuriosi aspicere.’’

'Hic,' inquit Dandanus vezirus, 'tertia ancilla recessit quartaque prodiit, quae ‘Iam ego pauca,’ inquit, ‘loquar ex iis quae pios homines dixisse aut fecisse accepi. Bisrus Nudipes ita narrasse fertur: ‘Cum Chalidum audissem ita dicentem, ‘Cavete secretam idololatriam,’ interrogavi eum quae esset secreta idololatria; et ille respondit: ‘Vt aliquis vestrum orans tam diu se inclinet ac procumbat ut impuritas ei incidat.’ Et aliquis doctus ait: ‘Bonis operibus mala operiuntur opera.’ Ibrahimus autem Adhami filius ita narravit: ‘Bisrus Nudipes cum eum obsecrarem ut aliquod mihi veritatis secretum aperiret, ‘Hanc nos scientiam,’ inquit, ‘fili, non oportet omnibus impertire. Sunt e centenis quina danda, tamquam pecuniae eleemosyna.’ His verbis ego delectatus sum eaque probavi. Paulo post autem cum orarem et Bisrum orantem conspexissem, post eum accessi ibique me prostravi. Post orationem quidam pannis indutus surgens ‘O homines,’ inquit, ‘cavete veritatem perniciosam; nihil peccat qui mendacium salutare dicit. In necessitate non est electio. Porro nihil prosunt verba ubi res abest, neque nocet taciturnitas ubi res adest.’’ Idem Ibrahimus narravit se, cum a Bisro assem elapsum vidisset, drachmam ei obtulisse; nolentique accipere cum prorsus fas esse accipere dixisset, illum respondisse se huius mundi bona bonis mundi proximi non commutaturum. Fertur etiam Bisri Nudipedis soror Ahmadum Hanbali filium adisse.’

Hic adventans aurora Sehrazadam interpellavit, eaque a sermone concesso desistens conticuit.
 
Last edited:

Pacifica

grammaticissima

  • Aedilis

Location:
Belgium
Nocte centesima prima Sehrazada, Sic, inquit, beate rex, Dandanus vezirus Davalmacano ait ancillam dixisse patri eius: 'Soror Bisri Nudipedis Ahmadum Hanbali filium adiit et ‘Nos,’ inquit, ‘noctu fila nemus, interdiu victum quaerimus; fierique potest ut faces nos vigilum transeant, et in earum luce neamus. Estne id nobis nefas?’ Ad haec ille ‘Quae tu es?’ inquit; cumque sororem Bisri Nudipedis se esse respondisset, ‘O Bisri domus,’ inquit, ‘religionem e pectoribus vestris semper odorabor.’ Quidam autem doctus ait: ‘Deus cum servo suo bene vult, ostium ei operis aperit.’ Malicus vero Dinari filius, cum forum transiens aliquid viderat quod concupisceret, sic dicere solebat: ‘Patiens esto, anime; namque ego tibi quod cupis non dabo.’ Dixit etiam: ‘Salus animi in eo est ut adverseris ei; pernicies in eo ut obsequaris ei.’ Mansurus Ammari filius sic narravit: ‘Cum sacrum iter Meccam per viam Cufae facerem, audivi multa nocte aliquem ex intimis tenebris clamantem haec verba: ‘O alte potensque Deus, non quod tibi adversari voluerim tibi parum oboediens fui, nec tui sum ignarus; sed peccatum meum tu mihi ab aeternitate tua decrevisti. Lapsum ergo mihi ignosce, qui ex imprudentia peccarim.’ Et his precibus completis hunc versum recitavit: ‘O qui credidistis, cavete vobis vestrisque ignem cuius fomes homines lapidesque sint.’* Hic ego sonum casus audivi; cuius causam ignorans transivi. Postero autem die iter capessentibus nobis obviae fuerunt exsequiae, post quas prodiit anus infirma. Haec a nobis de mortuo interrogata respondit ‘Hae,’ inquit, ‘exsequiae sunt cuiusdam viri, qui heri cum nos praeteriret, filius autem meus stans oraret, filius versum recitavit ex alti Dei libro. Tum ille vesica fellis dirupta cecidit mortuus.’’


*Coran. LXVI:VI.
 

Pacifica

grammaticissima

  • Aedilis

Location:
Belgium
'Hic,' inquit Dandanus vezirus, 'quarta ancilla recessit quintaque prodiit et sic locuta est: ‘Iam ego pauca dicam ex iis quae pios veteres dixisse aut fecisse accepi. Maslama Dinari filius sic dicere solebat: ‘Vbi secreta pectoris emendata sunt, peccata et parva et magna dimittuntur; et ubi servus constituit relinquere peccata, venit ei auxilium.’ Dixit etiam: ‘Quodcumque bonum non ducit hominem propius ad Deum, calamitas est. Parvula huius mundi pars avertit a magna mundi proximi.’ Abuhazimus autem interrogatus qui homo felicissimus esset, respondit eum esse qui vitam in Dei obsequio exigeret. Rursus interrogatus, qui insipientissimus, respondit eum qui partem suam mundi proximi pro parte aliena huius mundi venderet. Moyses autem, cui sit pax, cum ad aquas Madian venisset, haec dixisse narratur: ‘Domine, ego bono, quodcumque ad me demittere volueris, egeo.’(1) Sic Moyses Dominum suum, non homines rogavit. Cum duae illae puellae(2) ad eum venissent, iis aquam pastores non praeferens dedit. Illae autem cum discessissent et id Suaibo patri suo narrassent, hic ‘Fortasse ille esurit,’ inquit; et alteri e filiabus imperavit ut rediret illumque invitaret. Reversa igitur filia vultum operuit et ‘Pater te meus,’ inquit, ‘invitat ut te, quod aquam nobis praebuisti, remuneretur.’ Id aversatus Moyses eam sequi nolebat. Illi autem feminae nates pingues erant, idque, cum ventus vestem eius feriret, apparuit Moysi. Qui demissis oculis ‘Post me,’ inquit, ‘ambula.’ Fecit illa ut rogarat; et ubi domum Suaibi intrarunt, cena parata erat.’

Hic adventans aurora Sehrazadam interpellavit, eaque a sermone concesso desistens conticuit.


(1) Coran. XXVIII:XXIV.
(2) De quibus in eodem Corani capite legitur.
 
Last edited:

Pacifica

grammaticissima

  • Aedilis

Location:
Belgium
Nocte centesima secunda Sehrazada, Sic, inquit, beate rex, accepi: Dandanus vezirus Davalmacano narravit ancillam quintam patri eius ita dixisse: ‘Vbi Moyses domum Suaibi (utrique sit pax) intravit, cena parata erat. Suaibus autem Moysi ‘Volo te,’ inquit, ‘Moyses, remunerari quod his aquam praebuisti.’ Moyses contra ‘Ego ex ea sum domo,’ inquit, ‘cuius homines opus mundi proximi non vendant pro eo quod in terris est auri argentique.’ Rursus Suaibus ‘Tu tamen,’ inquit, ‘iuvenis, hospes meus es. Ego autem soleo, ut maiores mei soliti sunt, hospitibus cibum praestare.’ Adsedit itaque Moyses et edit. Deinde Suaibus Moysen in octo annos conduxit, ea statuta mercede ut ille postea alteram e filiabus ipsius uxorem duceret; opera autem, quam Suaibo praebuisset, pro dote esset; ut Deus altus historiam de illo narrans ait: ‘Volo tibi, inquit, ex his meis filiabus alteram in matrimonium dare, si tu mihi per octo annos operas praestiteris. Si vero decem complebis, id sponte facies; nolo enim te aggravare.’* Vir quidam sodali, quem aliquamdiu non viderat, ‘Desideravi te,’ inquit; ‘aliquamdiu enim te non vidi.’ Ille ‘Quominus te convenirem,’ inquit, ‘occupavit me filius Sihabi. Nostine hominem?’ Rursus prior ‘Novi,’ inquit; ‘triginta enim annos vicinus mihi est. Sed numquam sum cum eo locutus.’ Ad haec alter ‘Dei oblitus es,’ inquit, ‘qui vicini sis oblitus. Si enim Deum diligeres, diligeres et vicinum. An nescis in vicinum ius haberi tamquam in consanguineum?’


*Coran. XXVIII:XXVII.
 

Pacifica

grammaticissima

  • Aedilis

Location:
Belgium
Hudhaifa autem ita narravit: ‘Nos Meccam cum Ibrahimo Adhami filio intravimus, cum forte eo anno Sacicus Albalchius iter sacrum fecisset, et hunc in circumambulatione(1) invenimus. Ibrahimus eum interrogavit ut se res in patria eius haberet. Et ille ‘Si datur nobis victus, edimus; sin esurimus, patienter ferimus.’ Cui Ibrahimus ‘Sic faciunt,’ inquit, ‘canes urbis Bactrorum.(2) Nos vero, si datur nobis victus, honoramus; sin esurimus, gratias agimus.’ Tum Sacicus ante Ibrahimum adsidens ‘Tu mihi,’ inquit, ‘magister es.’’ Muhammadus Amrani filius ita tradidit: ‘Hatimus Alasamus(3) a quodam interrogatus qua ratione Deo confideret, respondit id se duabus de causis facere: prima quod sciret victum suum neminem nisi se esurum, ideoque de victu non sollicitaretur; secunda quod sciret se non sine scientia Dei creatum, ideoque pudore Dei afficeretur.’

'Tum,’ inquit Dandanus vezirus, ‘ancilla quinta recessit et prodiit anus, quae terram ante patrem tuum noviens osculata ‘Audisti,’ inquit, ‘O rex, quae singulae de religione dixerunt. Iam ego insequens loquar et pauca memorabo ex iis quae ad notitiam meam pervenerunt dictis factisque veterum maximorum. Assafius magister, quem Deus acceptum habeat, in tres partes noctem divisisse et primam partem studiis, alteram somno, tertiam orationi destinasse traditur. Abuhanifa autem magister dimidias noctes orabat. Hunc homo quidam ambulans digito indicavit comitique ‘Hic,’ inquit, ‘tota nocte orat.’ Abuhanifam, cum haec audisset, puduit coram Deo quod ob id laudaretur quod non faceret. Itaque postea totis noctibus oravit. Arrabius ait Assafium solitum esse mense Ramadan septuagiens Coranum intergrum recitare, idque in oratione. Assafius autem, quem Deus acceptum habeat, ait: ‘Ego me decem annos pane hordeaceo non satiavi, nam satietas pectus indurat, tollit mentis acumen, infert somnum hominemque, quominus surgat, debilitat.’


(1) Scilicet circumambulatione Caabae.
(2) Qua urbe Sacicus oriundus erat, in ea regione sita quae hodie Afgania dicitur. Tum vero ea urbs pars Chorasaniae erat.
(3) Id est ‘Hatimus Surdus.’
 

Pacifica

grammaticissima

  • Aedilis

Location:
Belgium
Ceterum illud vocabulum, quod fortasse non omnino apte in "participes" transtuli, difficile in Latinum vertitur. Est enim hoc صاحب [ṣāḥib], quod vocabulum tum comitem vel sodalem, tum dominum cuiuspiam rei significat, vel qui aliquid habet vel qui quopiam loco habitat vel ad quem aliquid pertinet—ut puta, si quis capillum nigrum habet, vocatur صاحب capilli nigri, vel si quis virgam tenet, صاحب virgae dicitur. Sic etiam, si quis ignem facit aut in igne Tartari habitat aut habitaturus est, licet eum صاحب ignis vocari.
Etiam, ut modo didici, qui tellurem planam esse credit, quem Anglice flat-earther dicimus, صاحب telluris planae vocatur (صاحب الأرض المسطحة).
 

Pacifica

grammaticissima

  • Aedilis

Location:
Belgium
Abdalla Muhammadi filius Assacrius ita narrasse traditur: ‘Cum ego et Omarus colloqueremur, ille ‘Neminem,’ inquit, ‘vidi mirabiliorem aut dissertiorem Muhammado Idrisi filio Assafio. Cum ego prodissem cum Haritho Labibi filio Assufaro et hic, qui discipulus Almuzanii erat et vocem pulchram habebat, haec alti Dei verba recitasset, Ille dies erit quo non loquentur neque sinentur se excusare,* Assafium vidi pallescere, tremescere, conturbari, intermori, collabi. Qui postquam in sensum rediit, ‘Praesidium a Deo peto,’ inquit, ‘ne in locum mendacium condicionemque incautorum deveniam. O Deus, tibi se corda scientium submittunt. O Deus, peccatis meis da veniam e benignitate tua et velo me tuo orna, errorique meo ignosce e munificentia tua.’ Tum ego surrexi atque abii.’’ Certus auctor ait: ‘Veni ego Bagdatum eodem tempore quo Assafius ibi erat. Cumque in litore adsedissem ut ad orationem me abluerem, ecce quidam praeteriens mihi ‘O puer,’ inquit, ‘bene te ablue, ut bene tibi Deus faciat et in hoc mundo et in proximo.’ Conversus ego vidi virum quem plures sequebantur. Propere ablutus vestigiis eius institi. Ille conversus ad me ‘Num quid vis?’ inquit. Ego ‘Etiam,’ inquam; ‘ut me doceas aliquid ex iis quae altus te Deus docuit.’ Ille ‘Qui crediderit in Deum,’ inquit, ‘salvus erit; qui in religione caverit, eripietur perniciei; qui in mundo abstinens fuerit, oculi eius cras solacium accipient. Vin plura dicam?’ Cum adnuissem, ‘Ab hoc mundo,’ inquit, ‘abstine et mundum proximum desidera. Esto in omnibus rebus honestus et verax, ut cum salvandis salveris.’ Haec locutus discessit. Quaerenti mihi quis esset dictum est Assafium magistrum esse.’ Solebat autem Assafius dicere ‘Velim hac scientia homines ita utantur ut nihil eius mihi attribuatur.’’

Hic adventans aurora Sehrazadam interpellavit, eaque a sermone concesso desistens conticuit.


*Coran. LXXVII:XXXV-XXXVI.
 

Pacifica

grammaticissima

  • Aedilis

Location:
Belgium
Nocte centesima tertia Sehrazada, Sic, inquit, beate rex, accepi: Dandanus vezirus Davalmacano narravit anum patri eius ita dixisse: ‘Solebat autem Assafius dicere: ‘Velim hac scientia homines ita utantur ut nihil eius mihi attribuatur.’ Idemque ait: ‘Cum nullo umquam disputavi quin optarem ut eum Deus altus ad veritatem duceret et ad hanc ostendendam adiuvaret. Cum nullo umquam disputavi nisi ut veritas ostenderetur, neque curavi utrum in mea an in illius lingua Deus veritatem manifestaret.’ Rursus idem, quem Deus altus acceptum habeat, ait: ‘Si timebis ne scientia tua superbias, recordare cui placere velis, quod bonum appetas, quam poenam fugias.’ Abuhanifa cum audisset se ab Almansuro fidelium imperatore magistratum factum et decem milibus drachmarum donatum iri, aegre tulit. Et quo die eam pecuniam exspectabat, postquam orationem matutinam complevit, caput sibi veste operuit et siluit. Misso ad se nuntio imperatoris fidelium cum pecunia alloquentique non respondit. Qui nuntius ‘Haec,’ inquit, ‘licita pecunia est.’ At ille ‘Scio,’ inquit, ‘fas mihi esse istanc accipere, sed metuo ne amor mihi tyrannorum in pectus incidat.’ Nuntius ‘Quin eos,’ inquit, ‘ita adis ut non ames?’ Et ille contra ‘Numquid possum ita ingredi mare ut vestis mihi non madescat?’
 

Pacifica

grammaticissima

  • Aedilis

Location:
Belgium
Est in dictis Assafii, quem Deus acceptum habeat, cum suum ipse animum alloqueretur: ‘Anime, hoc mihi si oboedieris, magnus et locuples eris: dimitte a te cupiditates; quam saepe enim cupiditates pepererunt mortem!’ Et in dictis Sufiani Aththaurii, cum Ali filio Husaini Assalamio praecepta daret: ‘Verax esto. Cave mendacium et perfidiam et falsae virtutis ostentationem. Deus enim id bonum quod cum quavis ex his rebus actum est, frustratur. Religionem ab eo tantum accipe qui de religione sollicitus est. Sit tibi sodalis is qui te inducat ut abstineas mundo. Saepe de mortem cogita, saepe veniam pete, Deum pacem in reliquam tuam aetatem roga. Consilium bonum da ei quisquis in Deum credens te de religione consuluerit, et cave perfidus sis credenti; qui enim perfidus credenti est, est et Deo Apostoloque eius. Controversiam et contentionem cave iisque rebus relictis quae tibi dubiae erunt ad certas te confer, ut sis salvus. Iusta praecipe, prava veta, ut Deus te diligat. Bene age secreta tua, ut manifesta tibi Deus det bona. Accipe excusationem eius qui se apud te excusarit. Neminem Muslimorum oderis. Accede ad eum qui te aspernatus erit, ignosce ei qui te laeserit, ut sis socius prophetarum. Rem tuam Deo et in secreto et in publico committe, Deumque time sciens te moriturum ac resurrecturum, iturum in coetum et staturum ante Omnipotentem. Memento eum tibi eventum futurum, ut abeas in alterutram domum, altum paradisum aut ignem vehementem.’’
 

Pacifica

grammaticissima

  • Aedilis

Location:
Belgium
If you were bored by that series of quotes and anecdotes, the story resumes here.
________________________

‘Haec locuta anus,’ inquit Dandanus vezirus, ‘iuxta ancillas adsedit. Pater tuus autem, cum sermones earum audisset, eas optimas inter suae aetatis homines esse ratus, intuitus earum pulchritudinem magnamque humanitatem, anum et ancillas benigne suscepit et eis eas aedes in quibus Abriza regina filia regis Romani habitarat praebuit omniaque bona quibus eis opus erat ad eas transmisit. Anum vero cum per decem dies, dum ea apud ipsum manet, quotiens eam adibat, studiose orantem, vigilantem, ieiunantem inveniret, occepit diligere. ‘Haec anus,’ inquit mihi, ‘pia femina est, quam ego iam magnopere suspicio.’ Vndecimo die eam convenit ut ancillas ab ea emeret. At illa ‘Pretium harum,’ inquit, ‘O rex, morem negotiorum humanorum excedit. Nam pro iis neque aurum neque argentum neque gemmas peto, sive modicum istarum rerum des sive multum.’ Ad haec pater tuus turbatus ‘Quod tandem, domina, pretium istarum est?’ Et illa ‘Eas tibi,’ inquit, ‘eo tantum pretio vendam, ut per mensem integrum interdiu cibo potuque abstineas, noctu alti Dei causa vigiles. Haec si praestiteris, tuae erunt, et facies de iis quod voles.’
 
Last edited:

Pacifica

grammaticissima

  • Aedilis

Location:
Belgium
Miratus rex tam religiosam abstinentemque feminam, reverentia in eam crescente, ‘Deus nobis,’ inquit, ‘bene fecit quod piam hanc ad nos feminam misit;’ et condicionem accepit. Anus vero ‘Ego te precibus adiuvabo,’ inquit, et urceum aquae petiit. Quem cum accepisset, aliqua super eum recitavit ac murmuravit, et aliquamdiu locuta est verba quae non intellegeres et quorum nihil agnosceres. Deinde urceum panno operuit et patri tuo porrexit praecipiens ut, cum primos decem dies cibo potuque abstinuisset, nocte undecima ieiunium solveret eo quod urceo contineretur; id amorem mundi e pectore eius sublaturum impleturumque pectus luce atque fide. Se vero postridie ad fratres suos, homines rerum invisibilium, ituram, quia eos desideraret; post primos decem dies ad ipsum reversuram. Pater tuus accepto urceo surrexit eumque in cubiculo secreto collocavit, cuius clavem in sinu suo posuit. Luce postera rex cibo potuque abstinuit, anus autem discessit.’

Hic adventans aurora Sehrazadam interpellavit, eaque a sermone concesso desistens conticuit.
 
Top